برای رفتن مستقیم به قلب کار مارکس ، باید روی برنامه مشخص خود برای بشریت تمرکز کرد. این به همان اندازه برای درک مارکس نیز مهم است که مانیفست کمونیستی و داس کاپیتال هستند. تفسیر مارکس از طبیعت انسان با نیاز انسان آغاز می شود."انسان" ، او در نسخه های اقتصادی و فلسفی سال 1844 نوشت ،
اول از همه یک موجود طبیعی است. او به عنوان یک موجود طبیعی و یک موجود طبیعی زنده ، از یک طرف با قدرت های طبیعی ، قدرت های حیاتی وقف شده است ... این قدرتها در او به عنوان استحکام ، غریزه وجود دارد. از طرف دیگر ، به عنوان یک موجود عینی ، طبیعی ، جسمی ، حساس ، او یک رنج ، وابسته و محدود است ... ، یعنی اشیاء غرایز او در خارج از او وجود دارد ، مستقل از او ، اما اشیاء نیاز او هستند، ضروری و ضروری برای تحقق و تأیید قدرتهای اساسی وی.< Pan> تجزیه و تحلیل جامعه
برای رفتن مستقیم به قلب کار مارکس ، باید روی برنامه مشخص خود برای بشریت تمرکز کرد. این به همان اندازه برای درک مارکس نیز مهم است که مانیفست کمونیستی و داس کاپیتال هستند. تفسیر مارکس از طبیعت انسان با نیاز انسان آغاز می شود."انسان" ، او در نسخه های اقتصادی و فلسفی سال 1844 نوشت ،
اول از همه یک موجود طبیعی است. او به عنوان یک موجود طبیعی و یک موجود طبیعی زنده ، از یک طرف با قدرت های طبیعی ، قدرت های حیاتی وقف شده است ... این قدرتها در او به عنوان استحکام ، غریزه وجود دارد. از طرف دیگر ، به عنوان یک موجود عینی ، طبیعی ، جسمی ، حساس ، او یک رنج ، وابسته و محدود است ... ، یعنی اشیاء غرایز او در خارج از او وجود دارد ، مستقل از او ، اما اشیاء نیاز او هستند، ضروری و ضروری برای تحقق و تأیید قدرتهای اساسی وی
برای رفتن مستقیم به قلب کار مارکس ، باید روی برنامه مشخص خود برای بشریت تمرکز کرد. این به همان اندازه برای درک مارکس نیز مهم است که مانیفست کمونیستی و داس کاپیتال هستند. تفسیر مارکس از طبیعت انسان با نیاز انسان آغاز می شود."انسان" ، او در نسخه های اقتصادی و فلسفی سال 1844 نوشت ،
اول از همه یک موجود طبیعی است. او به عنوان یک موجود طبیعی و یک موجود طبیعی زنده ، از یک طرف با قدرت های طبیعی ، قدرت های حیاتی وقف شده است ... این قدرتها در او به عنوان استحکام ، غریزه وجود دارد. از طرف دیگر ، به عنوان یک موجود عینی ، طبیعی ، جسمی ، حساس ، او یک رنج ، وابسته و محدود است ... ، یعنی اشیاء غرایز او در خارج از او وجود دارد ، مستقل از او ، اما اشیاء نیاز او هستند، ضروری و ضروری برای تحقق و تأیید قدرتهای اساسی وی.
بنابراین نقطه عزیمت تاریخ بشر ، انسانهایی است که به دنبال برآورده کردن نیازهای اولیه هستند."اولین واقعیت تاریخی تولید وسایل برای برآورده کردن این نیازها است."این رضایت ، به نوبه خود ، راه را برای نیازهای جدید باز می کند. بنابراین فعالیت های انسانی اساساً مبارزاتی با طبیعت است که باید وسیله ای برای برآورده کردن نیازهای انسان را فراهم کند: نوشیدنی ، غذا ، لباس ، توسعه قدرتهای انسانی و سپس توانایی های فکری و هنری انسان. در این تعهد ، مردم خود را به عنوان موجودات مولد کشف می کنند که خود را از طریق کار خود انسان می کنند. علاوه بر این ، آنها طبیعت را در حالی که خودشان را طبیعی می کنند ، انسان می کنند. با فعالیت خلاقانه خود ، با کار خود ، آنها هویت خود را با ماهیتی که تسلط دارند درک می کنند و در عین حال به آگاهی آزاد می رسند. آنها از طبیعت متولد می شوند ، آنها با مخالفت با آن کاملاً انسانی می شوند. آگاهی در مبارزه با طبیعت از آنچه آنها را از آن جدا می کند ، آنها شرایط تحقق آنها ، تحقق قدم واقعی خود را می یابند. طلوع آگاهی از مبارزه جدا نیست. آنها با تخصیص تمام انرژی های خلاق ، می فهمند که "همه آنچه که تاریخ نامیده می شود چیزی نیست جز روند ایجاد انسان از طریق کار بشر ، تبدیل شدن به طبیعت برای انسان. بنابراین انسان اثبات مشهود و غیرقابل انکار در مورد خلقت خود توسط خودش است. "فعالیت های انسانی که در بعد جهانی خود درک شده است ، نشان می دهد که "برای انسان ، انسان عالی است."بنابراین بیهوده است که از خدا ، آفرینش و مشکلات متافیزیکی صحبت کنیم. کاملاً طبیعی ، انسانها برای خودشان کافی هستند: آنها در آزادی کامل آن ، کامل بودن بشریت را پس گرفته اند.
اما با زندگی در جامعه سرمایه داری، فرد واقعاً آزاد نیست. او موجودی بیگانه است. او در دنیای خود در خانه نیست. ایده از خود بیگانگی، که مارکس از هگل و لودویگ فویرباخ گرفته است، نقشی اساسی در کل آثار مکتوب او دارد که از نوشته‌های دوران جوانی‌اش شروع می‌شود و تا سرمایه‌گذاری ادامه می‌یابد. در دست نوشته های اقتصادی و فلسفی، بیگانگی از کار ناشی از این واقعیت است که هر چه کارگر بیشتر تولید کند، کمتر باید مصرف کند، و هر چه ارزش های بیشتری خلق کند، ارزش خود را بیشتر بی ارزش می کند، زیرا محصول و کارش بیگانه است. از او. زندگی کارگر به چیزهایی بستگی دارد که او خلق کرده است اما متعلق به او نیست، به‌طوری‌که به جای اینکه با کارش موجودیت واقعی خود را بیابد، آن را در این دنیای بیرونی از دست می‌دهد: بدون کار، بدون مزد.. در این شرایط، کار کامل بودن انسانیت ملموس را انکار می کند.«وجود عمومی (Gatungwesen) انسان، طبیعت و همچنین قوای فکری او، به موجودی بیگانه برای او، به وسیله وجود فردی او تبدیل می‌شود.»طبیعت، بدن او، جوهر معنوی او با او بیگانه می شود."انسان با انسان بیگانه شده است."هنگامی که مالکیت خصوصی به بالاترین مرحله توسعه خود می رسد، «محصول کار بیگانه شده ... ابزاری است که کار به وسیله آن خود را بیگانه می کند (و) تحقق این بیگانگی». همچنین در عین حال "بیان مادی ملموس زندگی انسان از خود بیگانه" است.
اگرچه هیچ مدرکی وجود ندارد که مارکس هرگز این تحلیل انسان‌شناختی کار بیگانه را رد کرده باشد، با شروع با ایدئولوژی آلمانی، دلایل تاریخی، اجتماعی و اقتصادی بیگانگی نیروی کار به‌ویژه در سرمایه‌گذاری مورد تأکید فزاینده‌ای قرار می‌گیرد. کار بیگانه به عنوان پیامد محصول بازار، تقسیم کار، و تقسیم جامعه به طبقات متضاد دیده می شود. کارگران به عنوان تولیدکنندگان جامعه، تنها با کار خود کالاها را خلق می کنند. این اجناس قابل تعویض می باشد. ارزش آنها میانگین میزان کار اجتماعی است که برای تولید آنها صرف می شود. بیگانگی کارگر در آن سیستم تولید بازاری که در آن بخشی از ارزش کالاهای تولید شده توسط کارگر از او سلب شده و به ارزش اضافی تبدیل می‌شود که سرمایه‌دار خصوصی آن را تصاحب می‌کند، ابعاد کامل خود را به خود می‌گیرد. تولید در بازار همچنین با تشویق به تخصص، کار تکه‌ای و راه‌اندازی شرکت‌های بزرگ، بیگانگی نیروی کار را تشدید می‌کند. بنابراین نیروی کار کارگر همراه با نیروی کار دیگران در ترکیبی که او از اهمیت فردی و اجتماعی آن بی اطلاع است استفاده می شود. بنابراین، محصولات کار با از دست دادن کیفیت خود به عنوان محصولات انسانی، به فتیش تبدیل می شوند، یعنی واقعیت های بیگانه و ظالمانه ای که هم فردی که آنها را به طور خصوصی در اختیار دارد و هم فردی که از آنها محروم است، خود را تسلیم آن می کنند. در اقتصاد بازار، این تسلیم شدن در برابر چیزها با این واقعیت که مبادله کالاها به صورت پول بیان می شود، پنهان می شود.
این بیگانگی اساسی اقتصادی با بیگانگان ثانویه سیاسی و ایدئولوژیکی همراه است ، که نمایندگی تحریف شده و توجیهی توهم آور از دنیایی را ارائه می دهد که در آن روابط افراد با یکدیگر نیز تحریف شده است. ایده هایی که مردم شکل می دهند با فعالیت مادی و روابط مادی آنها از نزدیک متناسب است: "به نظر می رسد عمل به نمایش ، تفکر ، رابطه معنوی مردان ، نشانگر مستقیم روابط مادی آنها است."این در مورد همه فعالیت های انسانی صادق است: سیاسی ، روشنفکر یا معنوی."مردان بازنمایی و ایده های خود را تولید می کنند ، اما این به عنوان مردان زنده است ، مردانی که با پیشرفت قطعی قدرت تولید خود تعیین می شوند."قانون ، اخلاق ، متافیزیک و دین سابقه خاص خود را ندارند."مردانی که تولید مواد خود را تولید می کنند ، همراه با وجود واقعی خود روشهای تفکر و محصولات روشهای تفکر خود را تغییر می دهند."به عبارت دیگر ، "این آگاهی نیست که وجود را تعیین می کند ، این وجود است که آگاهی را تعیین می کند."
در بورژوایی ، جامعه سرمایه داری این فرد به شهروند سیاسی و بازیگر اقتصادی تقسیم می شود. این دوگانگی بیانگر بیگانگی سیاسی وی است که با عملکرد دولت بورژوازی بیشتر می شود. از این مطالعه از جامعه در آغاز قرن نوزدهم ، مارکس به عنوان ابزاری که از طریق آن طبقه خواص بر کلاسهای دیگر حاکم بود ، این کشور را دید.
بیگانگی ایدئولوژیک ، برای مارکس ، اشکال مختلفی می گیرد و در نظریه های اقتصادی ، فلسفی و حقوقی ظاهر می شود. مارکس نقد طولانی از اولی در داس کاپیتال و دوم در ایدئولوژی آلمان را بر عهده گرفت. اما بیگانگی ایدئولوژیک خود را کاملاً در دین بیان می کند. مارکس با در نظر گرفتن ایده های مربوط به دین که در محافل چپ هگل ، همراه با اندیشه فوئرباخ وجود داشت ، دین را محصولی از آگاهی انسان دانست. این بازتاب وضعیت شخصی است که "یا خود را فتح نکرده است یا دوباره خود را از دست داده است" (فرد در دنیای مالکیت خصوصی). این "تریاک برای مردم" است. بر خلاف فورباخ ، مارکس معتقد بود که دین فقط با تغییر در جامعه ناپدید می شود.
تجزیه و تحلیل اقتصاد
